EMRE BOL – LATİFESİ YOK
Bu Fenerbahçe hakikaten çok başka! Rakip olarak hangi oyunu oynarsan oyna, seni yenecek sistemi anında uyguluyor. Oyunu kendi sahanda kabul etsen; presle seni bayıltıp golü buluyor. Yok ben yeke yek oynayacağım dersen inan bir otomobil gol yersin! Hatayspor ligimizin en genç grubu. Takımında ülkesinin ulusal kadrolarında oynayan futbolcular var.
Enerjik, çok koşan, mücadeleci bir ekip. Lakin bilhassa 3. bölgesi “yaşlı” denilen Fenerbahçe, genç Hatayspor’a nefes aldırmadı. Bakıyorum da; geriden oyun kurma merakı yeni kuşak teknik yöneticilerde çok fazla tercih ediliyor. Halbuki oyuncunun kalibresi oyunu belirler.
Her hafta Fenerbahçe’nin en az 1 penaltısı verilmiyor. Şu anda verilecek penaltıya gereksinim yok ancak bir gün illaki olacak. Hiçbir hakemin Fenerbahçe’nin atacağı ekstra gole mahzur olmaya hakkı yok. Lig şampiyonluğu tahminen de atılan- yenilen gole kalacak.
Sarılacivertliler güç maçları basitçe kazanarak her geçen gün daha büyük sorumluluk yükleniyor. Uzun lig maratonunda illaki dertli maçlar yaşanacak. Lakin İsmail hoca ve öğrencilerinin birebir konsantrasyonla yola devam etmeleri gerekiyor.
GÜRCAN BİLGİÇ – ÇOK ACAYİP, ÇOK…
Bu maç öncesinde mağlubiyetsiz üç kadro vardı Harika lig’de… Sonrasında iki grup kaldı. Kadıköy Gecesi’nde Fenerbahçe her rakibine olduğu üzere Hatayspor’a da “kazanamazsın” hissini birinci dakikada verdi, 7’de de gol oldu zati. Akabinde baskıyı devam ettirip, paslarla ördüler sahayı.
Örgünün suratı, Hatayspor oyuncularında karar opsiyonunu erteledi daima. Yanılgılı kararlar verdiler, gol yediler. Ofsayta takılan penaltıyla birlikte Fenerbahçe’nin de suratı kesildi, tribünlerin de. “Nasıl olsa kazandık” havası, oyunu erteledi güya. Bu havaya aldanmayan Fred vardı yalnızca. Hakikaten üçüncü golün baskısını da yaptı, pasını da verdi Dzeko’ya.
İkinci 45 Fenerbahçe grup olarak üçüncü viteste oynama fikrindeydi. Ghoulam’ın harikulade bir frikik golünde topla birlikte Livakovic de ağlara gitti. Akabinde İrfan Can Kahveci’nin “müthiş” frikik golü geldi. Fenerbahçe grup olarak özgüven patlaması yaşıyor artık. Ekibin birbirine itimadı, yardımlaşması, kalite – yetenek seviyesi o hale geldi ki, “hadi atalım” dediklerinde beş dakika içinde sorunu çözüyorlar.
İsmail Kartal’ın tek tek koyduğu tuğlaların yapıtı var önümüzde. Ekip O’na inandı, tribünler de kadroya… Büyük bir sinerji oluşturdular. Oyuncu yahut oyun kalitesi o kadar üst seviyeye çıkıyor ki, “acaba nasıl yapacaklar” merakıyla izlenmeye başlanıyor maç. 17 resmi maç, 17 galibiyet. Acayip bir buldozer var seyrettiğimiz…
Lamkel’in İrfan Can ile derdinde sarı karta koşan ekip arkadaşları var orada. Hakem Volkan Bayarsalan’ın faul düdüğü çalmadığı durumun akabinde Dele Bashiura’ya gösterdiği sarı karta da takıldım. Dördüncü hakemin o anda telsizden yaptığı çağrıyı duymamış, konumu oynatmış ancak sonra irtibatı sağlayınca, hıza çarpan kol nedeniyle sarı kart vermiş. Bana mantıklı gelmedi fakat sizin bilginiz olsun.
