GÜRCAN BİLGİÇ – ANAHTAR: PRES
Kora-kor, dişe-diş bir maç izledik… Ankaragücü, Fenerbahçe’nin bütün oyun sistemini bozan, harikulade bir direnç gösterdi. Rakibi alanında karşıladı, temaslı oynadı, pas yaptırtmadı, güçlerini hiç eksiltmeden denetimi vermediler. Fenerbahçe’nin de mazeretleri var. Tahminen de dönemin en verimsiz-temposuz maçını oynadılar. Klasik tabirle, “Yürüyecek halleri” yoktu. O daima övdüğümüz ön taraf baskısından sonuç alamadıkları üzere dakikalar geçtikçe, topun ardına geçip sonuca oynamayı tercih ettiler.
İkinci yarıda Jesus, iki kenar orta alanına (Lincoln-İrfan Can) merkeze hakikat yaklaştırıp, oyunu kilitledi. Bu sefer rakiplerinin silahıyla oynuyordu. Valencia- Batshuayi ikilisi önde top tutamadı, daha tempolu Rossi-Pedro da oyunun çaba kısmına geçti.
Buna karşın maçı rakibe net gol konumu vermeden, üç golün yanında iki de karşı karşıya durumdan yararlanamayarak bitirdi.
Maç yoğunluğu kadrosu çok yıpratmış, bu kadar düşük pas yüzdesiyle hiç oynamamışlardı.
İkinci yarıdaki Jesus atakları de bu kahrın farkında olarak yapıldı.
Skoru eline alıp, maçı kazanarak bitirmek ve haftanın yararlısı olmak Fenerbahçe’ye nasip oldu.
Maç eksiğiyle ikinci sıradalar, ligin kapalı önderi durumundalar. Hafta içini maçsız geçirip, dinlenme ve güzelleşme fırsatı da bulacaklar.
Fenerbahçe defansının oyunu önde kabul etmesi, çabucak her maçın devre ortasında yahut sonunda tartışılıyor. Bu riskin anahtarı ekibin hamle presi.
Buradaki dert Ömer Erdoğan’ın grubunu daha görünür ve tesirli yaptı.
Bir gol atsalar rüzgarı gerilerine da alırlardı. Lakin öteki bir detay daha;
19 resmi maçta rakiplerinin 93 defa ofsayta düşmesi. Yani ‘tehlikeli’ denilen stil tam bir tuzak haline gelmiş.
ERMAN TOROĞLU – SIKLET FARKI 3 PUANI GETİRDİ
Maç iki taraf için de tempolu başladı. Ankaragücü dönem başındaki üzere değil, yeni transferleri var lakin birbirlerine hala alışamamışlar. Fenerbahçe klasik… Bilinen işleri yaptı, defans sınırını bayağı ileride tuttu, ileride de baskı yapmaya başladılar. Lakin defans çizgisini ileride tutarken o eski presi yapamadılar.
Ankaragücü bundan faydalanmak istedi o da kâfi olmadı. Defansı bu kadar ileri çıkarıp ofsayt taktiği yaparsan, atakçıların ve orta sahanın mutlak hızla güzel pres yapması gerek. Yapamazsan ortaya atılan toplarla defans güç anlar yaşar. Hakikaten maçın başında bu olayı Fenerbahçe yaşadı.
Ankaragücü’nün bir golü de ofsayt gerekçesiyle iptal edildi
Bu çizgi beni tatmin etmedi. Bu çizgilerde yıllardır bir tuhaflık var.
Başkent grubu, Fenerbahçe’nin sıkletinde değil, rakibi de değil. Bu maçta mağlup olsan ne olur, sen rakiplerini yeneceksin. Fenerbahçe 2-0’ı bulduktan sonra çok fazla gaza basmadı, Ankaragücü’nün durumuna nazaran oynadı. Vakit ilerledikçe mesken sahibi grup yoruldu ve maçın başındaki aktifliğini yitirdi.
90 dakika boyunca direksiyonda İstanbul’un sarı-lacivertlileri vardı.
Maalesef yıllardır Ankara’ya bir stat yapılmadı. Seyirci kilometrelerce dışarı çıkıp eziyet çekiyor. Yer de çok makus. Güya başşehir. Zati Avrupa’da bir tek Türkiye’de başşehirden şampiyon çıkmadı.
Diğer başkentlerden şampiyon çıktı.
Dün Fenerbahçe hiç zorlanmadan üç puanı aldı, meskenine döndü.
Halil Umut Meler derseniz o da zorlanmadı. Zira onu zorlayacak bir uğraş alanda yoktu. Ankaragücü’ne gösterdiği birinci sarı kart bence sarı değildi.
Eğer bir sarı, gösteriyorsan birebir sarıdan kırmızı olacak. O vakit göstermeyeceksin. Sakatlık Halil Umut Meler’i biraz hırpalamış olacak ki eski formunda değil.
EMRE BOL – MİLİMETRİK TAKTİK
Aslında Fenerbahçe için külfetli maçlardan biriydi Ankaragücü karşılaşması… Çünkü 3. bölge oyuncuları çok hareketli, defans ardı koşular yapabilecek yetenekteydi.
Erken gelen Fenerbahçe golünün, Ankara takımının planlarını bozduğunu düşünüyor. Buna karşın disiplinli oyundan taviz vermediler.
Fenerbahçe 47.2 metreyle kalesinden en uzakta oynayan grup durumunda… Hal bu türlü olunca defans ardına atılan yerden ve yüksek toplarda rakibin Altay’la karşı karşıya kalma mümkünlüğü çok yüksekti. Dönem başından bu yana; bu Jesus taktiğini, “pamuk ipliğine bağlı” olarak değerlendirmiştim.
Lakin dün gece görüldü ki bunun ismi “milimetrik taktik.”
Jorge Jesus’un bu kadar rahatça 3’lü savunmayı oynayabilmesinin, kaleye bu kadar uzak durabilmesinin bir nedeni var. İdmanlarda eminim en çok bu taktik üzerine çalışıyor.
Fenerbahçe’nin 3. bölgesi aslında üretken. O denli ya da bu türlü gol atmayı başarıyorlar. Bu nedenle Jesus’un temel numarasının bu milimetrik taktik olduğuna adım üzere eminim. Ben nasılsa golü buluyorum, rakibi dar alana sıkıştırıp yapılan ofsayt tuzağına düşüreyim fikri şimdiye kadar tıkır tıkır işledi. En zeki atakçılara, en çok başı çalışan santrforlara, en süratli forvetlere… Tekmili birden Jesus’un tuzağına düştü.
Bundan sonra daha dikkatli olurlar mı bilinmez ancak Fenerbahçeli savunmacılar bu taktiği ezberledi.
Yorgunluğa karşın 8 günde 3 maçta 10 gol atmayı başardı Fenerbahçe.
İyi çalışma, yanlışsız taktik, kaliteli ayaklar yorgunluğa karşın galip gelmeyi bildi.
