HAKKI YALÇIN – PENCERE!
Fenerbahçe, Ankara’da saklı liderliğin buyruğuna girerken kendini tabir etmekte zorlandı. Temel unsuru galibiyet olan gruplar için sonuç değerliyse, Ankara’da umursanmayan futbolu da tartışmalıyız.
Kaleci manşetli atılan kolay golleri gecenin talihi, Fenerbahçe savunmasında verilen gedikleri gecenin anonsu sayalım. Fenerbahçe’nin attığı birinci golün VAR’ı gerektirdiğini de inkar etmeyelim.
Orta alanda gücün azalması sonuç üzerinde olumsuz tesir yapmıyorsa, Valencia dönemin en silik maçını oynamış olsa da kararlılık ve geceyi kararı altına almak Fenerbahçe için yeterliyse, buna fakat “kısmi futbol” diyebilirim.
Bunlar erken form tutmanın yan etkileriyse, bizim gördüklerimizin çok daha fazlasını Jesus’un gördüğüne eminim. O yüzden Ankaragücü müsabakası 3 farklı kazanılmış olsa da bir iç hesaplamayı gerektirir.
Görünen o ki bu ligde her şey Fenerbahçe’nin istediği üzere gidecektir. Liderliğe açılan pencerede sisler imgeyi bazen engelleyecek, talih de bazen yaver gitmeyecektir.
Pazar gecesi İstanbul’da panikte değil atakta olan bir Beşiktaş vardı. İki kanattaki bindirmelerin estetik olmasıyla Weghorst’un rakip kale önündeki yalnızlığı ortasındaki çelişkinin mimarı Valerien Ismael’di.
Elindeki güçleri son dakikalara saklamaktan sanık birinin “Lig ekimde değil mayısta bitiyor” demesiyle, İstanbul’da oynadığı son 4 maçta 9 puan kaybetmesi ortasındaki çelişki de fazla romantik.
Trabzonspor’a gelince yedikleri onca baskıya karşın kazanmaları bile mümkündü lakin bu ortamdan yenilmeden çıkmak da muvaffakiyet.
Beşiktaş taraftarının Abdullah Avcı’ya ve annesine ettikleri sövgüler ayıp ötesi. O anne 78 gündür ağır bakımda. Bizim kitabımızda anneler ellerinden öpülmek içindir sövülmek için değil lakin nerde o zarafet! Ayrıyeten Abdullah Avcı hakkı olmayanı değil mukavelesinde yazanları aldı.
Kayserispor karısındaki Galatasaray’da ekip ikiye bölünmüştü, bir yanı “etiketli ihtiyar heyeti” öte yanı futbol okuluna yeni yazılmış acemiler fakat hepsi teneffüste.
Takımda forma giymeyi angarya olarak görenler çoktu da Adana Demirspor maçındaki Aslan’dan kalan yeleler bile yoktu.
Ama Galatasaray’ın sayılmayan golünde Barış’ın koluna çarpan topla gelen golü iptal eden hakemin Icardi’nin maçın 30’uncu saniyesinde yaptığı vuruşta rakibin koluna çarpan topa penaltı vermesi gerekirdi.
İkisi de birebir aksiyonsa hiç olmazsa birinde Galatasaray haklıydı. İkisinde de tercih hakkını Kayserispor’dan yana kullanan hakem Arda Kardeşler’de adalet yoktu.
Böyle hakemlere adaletli olmaktansa, Okan Buruk’u imha etmek için çalışan trollere hizmet etmek daha manalı geliyor tahminen de. Nasılsa tetikte bekleyen kurşunlar, sırtına saplanacak amaç arıyor! Futbolun ve adaletin manasını hissedebilmek için evvel vicdan gerekiyor. Ne medyada var o vicdan ne futbolcularda ne de hakemlerde. Vicdansızlıktan hayır gelmez şer gelir. Adaleti ve asaleti sahiplenmeyen adamlar da ayaklar altına düşer gelir.
Futbolcuların, hakemlerin ve medyanın içinde gerçek adamlar yok mudur? Vardır şüphesiz. Parmakla gösterilen adamlar sayesinde saygındır, şayet saygınsa her meslek.
