LEVENT TÜZEMEN – DOMİNO TAŞI
Tecrübe sert bir öğretmendir. Evvel imtihan yapar sonra ders verir. Bu deneyim yere ceket atmakla kazanılmıyor. Akılla oluyor.
Okan Buruk ve grubu Kayserispor maçına kadar önemli bir imtihandan geçtiler. Galatasaray sıkıntı kazansa bile ekip olarak uyumlu, dikkatli, çalışkan, mücadeleci ve coşkuluydu. 17 puan toplayan Galatasaray’ın bir takım istikrarı, oyun hafızası ve oyuncuların oynama alışkanlığı vardı.
A Spor’daki 90’a programında, Kayserispor deplasmanının rotasyona açık olmadığını konusunda Okan Buruk’u uyarmıştım. Okan hoca ne yaptı? İleride bir yabancı oynatmak ismine Kerem’i oynatmayıp Kazımcan’a sol bekte vazife verdi ve önüne de fizik gücü sallanan Mertens’i monte etti.
Kayserispor maçındaki takım burum buram “Eyyam” kokuyordu. Zira Mata idmanlarda güzeldi. Mertens aman küsmesin diye birinci onbirde yer buldu.
Kerem yoksa orada ya Rashica ya da Yusuf oynamalıydı. Mertens yedek soyunmaz diye bir kural mı var? Bu gereksiz rotasyon Galatasaray’ın dönem başı yakaladığı oyun ritmini bombaladı ve tüm ekip domina taşı üzere devrildi.
Mertens birinci 45’te alanda yürürken geriye yardıma gelmediği için genç Kazımcan’ın bölgesini Kayserispor Onur ve Ramazan ikilisiyle yol geçen hanı yaptı. Mertens 1 dakika bile Kayseri’nin sol tarafını tehdit etmedi. Maç uzunluğu ayakları titreyen Kazımcan yanılgı yapmamak çok gayret harcadı.
Kayserispor iki golü de Galatasaray’ın solundan geliştirdiği ataklarla buldu. Başı fiyatında olan Boey de çok pas kusuru yaptı ve yerine dönmekte daima geç kaldı. Dubois’i düşünmemek yanılgıydı.
Rotasyon mağduru Galatasaray dönem başından bu yana en etkisiz oyununu Kayseri’de oynadı ve daha farklı yenilgiyi tekrar Muslera sayesinde yaşamadı.
SERKAN KORKMAZ – GERİLEME
Dün akşamki maçı yalnızca Galatasaray penceresinden okumak Çağdaş hocaya haksızlık olur. Kayserispor dersine düzgün çalışmış ve hırslıydı. Bay geçtiği haftada tam takım çalışan Galatasaray ise adeta “Milli maç arası” yorgunu bir kadro üzereydi.
Ev sahibinin birinci yarıdaki üstün oyunuyla gelen golleri Okan hocanın işini çok zorlaştırmıştı. Sahanın en kötülerinden Midtsjö, Mertens ve Yunus ikinci yarıda kulübeye çekilip, Oliveira, Rashica ve Barış girince Galatasaray daha kifayetli bir gruba dönüşmüştü.
55. dakikada Barış’ın koluna çarpıp giren goldeki Oliveira korneri bile bu oyuncunun birinci 11’den kesilmesinin mantıksızlığını ispatladı.
Galatasaray birinci yarıda kazandığı sayısız duran top ve kornerde rakip kalede tehlike yaratmaktan çok uzaktı. Golün iptali kararında hakemler haklıydı. Ancak Galatasaray’ın birinci yarıda beklediği penaltıda VAR’ın devreye girmemesine stattaki çabucak hemen herkes üzere ben de şaşırdım.
Kerem yerine üçüncü Türk olarak takıma giren Kazımcan için şimdi erken üzere geldi bana. Önünde Mertens’in olduğu birinci yarıya nazaran küçük bir diziliş değişikliğinin de katkısıyla ikinci yarıda “bir tık” derli topluydu gerçi.
Mata, Icardi hatta Boey son performanslarından uzaktı. Özetle; verdiği uzun ortada tam kadro çalışan Galatasaray eksiklerini gidermemiş, geriye gitmiş. Transfer tahtası kapalı, oyuncularına nizamlı ödeme yapamayan Kayserispor’u ayakta alkışlıyorum. Dün akşam beyaz formalı kadroya bir puan bile fazlaydı.
RHG Enertürk Stadı’ndaki taraftarına yalnızca üç puan değil gurur duyulacak bir performans da armağan ettiler. Maçı statta izlediğimden ve son düdükle yazımı göndermek durumunda olduğumdan hakem hakkında ayrıntılı yorumumu sonraya bırakıyorum.
